Welke crisis?

Ik zit in onze tuin in de zon, met een kopje Oatly Barista Kokosmelk cappuccino. Naast me ligt Bella met haar beer te snurken. Onze tuin is de afgelopen maanden prachtig geworden. Van een kale betegelde boel met een paar kleine struikjes werd het een paradijs vol bloemen en groen, rozenbogen en blauweregens langs de schutting, en een strandkorf, overgenomen vanaf een Duits eilandstrand.

(meer…)

De vlag op z’n kop

Er hangen vlaggen uit enkele huizen in onze straat. Geen trotse, vrolijke vlaggen, met rugzakken eraan. Ook geen halfstok-vlaggen of regenboogvlaggen. Ook geen Oekraïense vlaggen, die maanden geleden nog wel te zien waren overal. Nee, deze Nederlandse vlaggen hangen op hun kop. In eerste instantie had ik het niet eens gezien. Mijn brein kent het ‘rood-wit-blauw’ zo goed dat de vlag direct als de bekende driekleur geregistreerd werd.

(meer…)
einde van de wereld

Het einde van de wereld is begonnen

Het einde van de wereld is begonnen. Althans, dat is wat de klok op station Venray lijkt te willen zeggen. Het is tussen tien en elf uur in de ochtend, maar de stationsklok staat op vier uur in de middag en de zwarte wijzer jaagt achter de rode secondewijzer aan. De klok verspringt binnen enkele minuten van 16.00 naar 16.30, 17.00 en 18.00. Ik krijg het gevoel dat het einde in zicht is. Het gevoel dat de ruiters van de Apocalyps in aantocht zijn. Dat we niet Per Seconde Wijzer worden, maar dat het Twee voor Twaalf is.

(meer…)
schuld zonde vlees

Leve het schuldgevoel

Ik zit met een gemengd gezelschap – allemaal vrijwilligers – aan tafel. Een mevrouw verklaart graag af en toe vegetarisch te eten, gezien de impact van de vleesindustrie op het milieu, het dierenleed en haar gezondheid. Een man naast haar, met een sappig, lichtgebraden biefstuk op zijn bord, zegt verschrikt: “Hè, bah, ik ga me bijna schuldig voelen!”. Snel stelt de vrouw hem gerust. “Oh, ik eet ook nog wel af en toe vlees, hoor!” (meer…)