Aan het eind van onze straat staat sinds kort een kas. Hij is ongeveer 2 bij 3 meter groot, en je kunt erin staan. Het is de bedoeling dat dit een ‘groene bibliotheek’ wordt; het Wageningse alternatief voor de bibliotheekkastjes met boeken, die je ook in elke wijk ziet tegenwoordig.
(meer…)
Ik lig in bed en lees een mysterie voor het slapengaan. (Voor wie het weten wil: Richard Osman, The Thursday Murder Club). Zoals altijd in bed, heb ik mijn bril niet op. Die bril is voor veraf, niet voor dichtbij. Omdat ik weet dat de beperking in mijn zicht per oog verschilt, doe ik een experiment tijdens het lezen in bed.
(meer…)
Ik weet het nog goed: ik werd acht en kreeg voor mijn verjaardag deel 1 van De Griezelbus cadeau. Niet van mijn ouders, want die vonden me veel te jong voor spookhuizen en weerwolven, maar van een vriendin van mijn moeder. Daarmee ontdekte ik een liefde die tot op de dag van vandaag voortduurt: een voorliefde voor het griezelige, voor dingen waarvan je nekharen overeind gaan staan.
(meer…)
We waren allebei nog nooit in Spanje geweest. Op zoek naar een nazomerse oktobervakantie kregen we via-via een tip. In de buurt van Alicante ligt een Bed & Breakfast van Nederlandse eigenaren, te midden van een olijfboomgaard. 20 minuutjes naar de stad, 20 minuutjes naar het strand en daartussenin: rotsen, bergen, palmbomen, zon. Deal!
(meer…)