Nederlands, je bent me er eentje. Mijn moerstaal: zo mooi, veelzijdig, zo sappig. En tegelijkertijd zo moeilijk, met al die regels op de uitzonderingen, of andersom. Daarom maken we zo makkelijk fouten in het Nederlands. En die leiden dan vaak weer tot fijne nieuwe vondsten, die ik erg waardeer.
(meer…)
Eindelijk was er afgelopen week iets anders om ons druk over te maken. Sneeuw! Op de één of andere manier is het een stuk minder erg om vast te zitten in het koude witte spul dan binnen te moeten blijven om de verspreiding van een onzichtbaar virus tegen te gaan. Sneeuw is concreet, zichtbaar, en voorspelbaarder dan corona.
(meer…)
Het was de avond voordat de avondklok in ging. Ik was bij een vriend op bezoek die in het centrum van Nijmegen woont. Niet omdat het moest, maar omdat het kon. Vanuit zijn appartement kijk je tegen de Sint Steven aan: de meest kenmerkende kerktoren van Nijmegen. Kort voor 21.00 uur werden zoals elke avond de kerkklokken geluid. In mijn verbeelding zag ik een monnik in een pij hulpeloos aan een touw bengelen nadat hij er een te harde ruk aan had gegeven. In werkelijkheid is die monnik natuurlijk al lang geautomatiseerd. Vooruitgang heet dat. Het slaan van de klokken verwijst echter naar het moment waarop vroeger de stadspoorten gesloten werden, om 21.00 uur. Vanaf dat moment mocht niemand meer de stad in of uit.
(meer…)
Weet je nog, in 2020? Of nee, het was nét 2021. Dat we ruim een jaar met die coronapandemie zaten. Iedereen moest toen thuiswerken. Kinderen konden niet naar school. Ouders werden gillend gek. En kinderen trouwens ook. Winkels waren dicht, de horeca ook. Geen theater, geen voetbal, geen pretpark, niks om naar toe te gaan. En toen kwam die avondklok. Zo, dat werkte best wel averechts.
(meer…)