Mevrouw Plantsoen is niet meer. Ruim anderhalf jaar geleden kreeg ze te horen dat ze ongeneeslijk ziek was. Slokdarmkanker. Bang was ze niet; toen ze hoorde dat haar einde nabij was, had ze twee wensen. Eén: dat ze nog een beetje tijd kreeg zodat de mensen om haar heen aan het idee konden wennen dat ze zou overlijden. Twee: dat ze in het laatste deel van haar leven nog anderen kon inspireren en angst voor de dood kon wegnemen.
(meer…)
Het was zondagochtend en ik lag in bed te lezen. In dit geval in het verzamelde werk van een Amerikaanse schrijver van fantastische korte verhalen: Gene Wolfe. In het ene verhaal las ik over een levend bordspel van seriemoordenaars en een ander verhaal ging over kerstmis in een toekomst waarin een weesjongetje bezocht wordt door kerstfiguren in de vorm van hologrammen. Toen haalde een zeurend geluid me uit de fictie. Sirenes die dichterbij kwamen.
(meer…)
Er zijn van die dingen die op je pad komen waar je dan iets mee moet. When life gives you lemons, make lemonade. Hoewel ik altijd kansen aan wil grijpen om mezelf verder te ontwikkelen, komen die citroenen heus niet altijd gelegen. Soms wordt er een ongewenste lading citroenen voor je neus uitgestort en is er geen citruspers in de buurt.
(meer…)
Stilte is
storm in het glas water,
jezelf inhouden tot je barst,
de ruimte tussen jouw voetstappen die mij verlaten hebben,
dat ik je mis.
Het is me gelukt! Mijn koffers zijn weer ingepakt. Ik was er eerlijk gezegd een beetje zenuwachtig over, want ik heb nogal wat souvenirtjes gekocht en gekregen in Toronto. Daarbij is het inpakken van koffers niet bepaald mijn grootste talent. Op de heenweg heeft vriendlief me ermee geholpen, omdat hij mijn kansloze inpakpogingen niet aan kon zien. In Canada stond ik er alleen voor.
(meer…)