Corona, corona

Al wekenlang zit het liedje “Simone” van The Kik in mijn hoofd, maar dan gezongen met het woord “Corona” in plaats van “Simone”. Ook “My Sharona” van The Knack staat op de afspeellijst in mijn hoofd; hier op ludieke wijze vervangen door “My Corona”. En als je denkt dat mijn hoofd het hierbij laat heb je het mis, want ook het refrein van “Don’t stand so close to me” van The Police blijkt toepasselijk in deze tijd. Ik zou wel over iets anders willen schrijven dan de pandemie, maar ik kom er niet onderuit.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
corona

De Oranje leeuwen vs. Corona

Vorige week maakte ik me nog niet zo’n zorgen over het Coronavirus. Mijn vriend en ik waren een weekendje in Zeeland om een vriend op te zoeken en mijn vriend voelde zich niet zo lekker. Er waren toen pas een paar Corona-patiënten in Nederland bekend en we maakten er grapjes over. “Man verspreid Coronavirus eigenhandig door heel Nederland.” We zagen de koppen al voor ons. Toen hij naast lichte hoofdpijn ook wat verhoging leek te hebben, begon ik toch wel te twijfelen. Het zou toch niet waar zijn…?

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden

Wintersport

Een paar weken geleden wenste ik een vriend, die op zijn fiets wegreed, een fijne wintersport met de woorden: “Veel plezier met skiën”. Een geinponem die toevallig ook langsfietste reageerde: “Ik heb nog lang geen vakantie vriend!” Terwijl ik een glimlach niet kon onderdrukken dacht ik: “Ik ook niet.” Bovendien heb ik nooit zoveel met wintersport gehad en vul ik mijn vakanties liever anders in.

(meer…)
Door Tim Wachelder, geleden
Bella

Moedergevoelens

Ik heb geen kinderwens, dat is voor mij al heel lang duidelijk. Niet omdat ik mijn figuur wil behouden of omdat ik een kinderhater ben – ik heb slechts een gezonde afkeer van hard gekrijs, stank en gezeur. Dat kinderen meer dan dat zijn, snap ik ook wel. Ik ben niet gevoelloos. Afgelopen week bleek maar weer dat zelfs ík de gave bezit om toch moedergevoelens te ervaren.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
Midden-Aarde. Nostalgie.

Nostalgie

Het al lang afgeschreven Kramers Nederlands Woordenboek uit MCMLXXXI (1981) dat in de boekenkast op mijn studeerkamer staat, vat nostalgie als volgt samen: “nostalgie’ v [g=g ] heimwee naar vroeger; nostal’gisch bnw met gevoelens van nostalgie. Mooi dat mijn woordenboek ook de klemtonen aangeeft in de uitspraak door daar een apostrof te plaatsen. Die informatie had ik gemist als ik me had beperkt tot de gratis Van Dale online. Daar vind je beknoptere informatie, omdat je moet betalen voor meer. Uit pure wanhoop is Van Dale tegenwoordig zelfs genoodzaakt om wat er gratis online te vinden is te omringen met online advertenties waar ík in ieder geval niet op zit te wachten. Tja, ze moeten ergens geld mee verdienen. Dit alles houdt mijn nostalgische gevoelens over mijn ouderwetse fysieke woordenboek in stand. Vroeger had een woordenboek meer waarde.

(meer…)
Door Tim Wachelder, geleden
anders zijn

Anders zijn

Afgelopen donderdagavond ging ik naar een concert van Mika in Tivoli Vredenburg, Utrecht. Het was  de vijfde keer dat ik deze artiest op zag treden; ik ben dan ook al sinds mijn 15e fan van hem. Zijn opvallende verschijning in bont gekleurde kleding, skinny jeans en met gekke sieraden om was voor mij hét voorbeeld hoe te leven. Ik wilde hem zijn, ik wilde mét hem zijn, ik wilde ook zó ontzettend mezelf durven zijn.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
tandarts

Rozengeur en maneschijn

Mijn tandarts gaat weg. Dit werd me medegedeeld via een e-mail naar al zijn klanten. Na jarenlange samenwerking met zijn collega in deze praktijk, gaan ze uit elkaar. Zijn collega blijft werken, terwijl hij stopt, omdat hij eind mei gaat trouwen. Je zou denken dat je na je huwelijk nog best door kunt werken; zelfs vrouwen mogen sinds 1956 gewoon doorwerken als ze trouwen. Maar nee, voor mijn tandarts is het een reden om te stoppen met werken.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
doof

Doof

Ik sta met mijn fiets voor een stoplicht. Opeens denk ik mijn naam te horen: ‘hey Tim!’. Het blijkt niet voor mij bedoeld. De spreker, ook op de fiets, tikt namelijk een man naast mij aan. ‘Je hoorde me niet. Hoe is het?’ De man, die behalve Tim ook best Wim of Pim zou kunnen heten, antwoordt: ‘Ik ben net op weg naar de huisarts omdat ik slecht hoor aan mijn linkeroor’. Laat zijn bekende hem nu net benaderen vanaf de linkerkant.

(meer…)
Door Tim Wachelder, geleden