Toen ik vorig jaar een paar maanden mijn vertaalanker had uitgeslagen in Bologna, wilde ik er al heen. Ik was er al twee keer bijna, één keer toen ik Pompeii bezocht en één keer toen ik er overheen vloog onderweg naar Sicilië. Nu is het dan eindelijk zover en kan ik ze in het echt gaan bewonderen: Napels en de Napolitanen.
(meer…)
Democratie is mensenwerk. We doen het met zijn allen en voor het vertrouwen in het systeem is het belangrijk dat verkiezingen op een eerlijke en zorgvuldige manier verlopen. Ik besloot deze keer om mee te helpen. Tijdens de afgelopen provinciale en waterschapsverkiezingen was ik stembureaulid in mijn woonplaats, de gemeente Nijmegen. En hielp ik met stemmen tellen. Zo kon ik het democratische proces een keer van een andere kant bekijken.
(meer…)
Begin dit jaar deed ik mee aan 30 dagen yoga met Adriene, op YouTube. Adriene is een Amerikaanse yogajuf die samen met haar hond Benji gratis online yogalessen verzorgt. Zo is er dus – volgens mij al jaren – in januari een maand lang elke dag een nieuwe korte video beschikbaar. Daarnaast zijn er nog talloze andere video’s met oefeningen van haar. Miljoenen mensen van over de hele wereld volgen haar lessen en beginnen zo het jaar met een yoga-boost. Benji ligt er vooral bij als voorbeeld van uiterste ontspanning en loopt af en toe in of uit beeld als hij daar zin in heeft.
(meer…)
Vorige week donderdag liep ik aan het eind van de middag vanuit mijn werk naar de fietsenklemmen tegenover het kantoorgebouw. Tussen twee rijen ‘fietsijzers’ in was een blond meisje bezig iets in het wit op de stoeptegels te krijten. Ik kon niet meteen lezen wat, omdat ik slecht ben in het ondersteboven lezen van teksten. Terwijl ik met een boogje om haar heen liep richting mijn geparkeerde fiets, trok ze een nadenkend gezicht. Ze overwoog met welke woorden ze de zin die ze begonnen was af zou maken. Toen ik mijn fiets had bereikt, de sloten had geopend en omkeek, kon ik zien wat ze geschreven had: “Heb een fijne dag.”
(meer…)
Op een van de eerste mooie dagen van dit jaar stond ik op een veerpontje over de IJssel. Ondanks het stralende weer waren er geen andere mensen aan boord. Ik had niet genoeg kleingeld op zak, maar, zo vertelde de schipper me, ik kon het bedrag ook overmaken. Ik vond het een beetje zielig dat hij mij in mijn eentje moest overzetten, dus ik maakte iets meer over dan de vaartprijs. Verder spraken we niet. We keken allebei uit over de rivier en zwegen onder onze mutsen, de schipper en ik.
(meer…)
Vorig jaar realiseerde ik me dat ik dat ik het wereldberoemde verhaal Treasure Island van Robert Louis Stevenson waarschijnlijk nog nooit gelezen had. Ik had wel verfilmingen gezien van het verhaal over het beroemde schateiland, piraten en de jonge avonturier Jim Hawkins, en een serie die erdoor geïnspireerd is: Black Sails. Zelfs nu ik het gelezen heb, twijfel ik nog of ik het niet al eerder kende. Dat komt niet alleen doordat het verhaal inmiddels deel uitmaakt van de popcultuur, maar ook omdat ik als kind een stripversie heb gelezen van het verhaal: Schateiland als onderdeel van de zogenaamde Toppers in strips – Wereldberoemde verhalen.
(meer…)
Dertig is een bijzondere leeftijd. Hoewel het net als elke andere leeftijd gewoon een getal is, behoor je wel ineens tot een nieuwe categorie van de bevolking. De dertigplussers. Op enquêtes zet ik tegenwoordig mijn vinkje bij ‘30 tot 40’. Of zelfs 30 tot 50. En plotseling komen er op mijn sociale media advertenties voorbij voor de huishoudbeurs en de beste skin care routines voor vermoeide moeders.
(meer…)
Om vooroordelen is (terecht) van alles te doen. Van Dale omschrijft een vooroordeel als: “op een gebrek aan kennis berustende mening of afkeer”. Vooroordelen en discriminatie horen bij elkaar als uitwerpselen en het riool. Het een vloeit uit het ander voort. Of nou ja: het een loopt het ander in. Bovendien zijn vooroordelen bijna net zo menselijk als de noodzaak om naar het toilet te gaan. Iedereen heeft ze. Ik ook. Enkele voorbeelden.
(meer…)
Vorig weekend liep ik van Den Dolder naar Maarn (geen precieze etappe van het Trekvogelpad, maar je moet soms creatief zijn als je geen auto hebt). Ik kwam in een besneeuwd landschap terecht dat door Hendrick Avercamp zelf geschilderd leek. Het was stil in het bos, en behalve mijn gewicht op de ijsgrond hoorde ik lange tijd niets. Ik dacht na over Den Dolder – wanneer was ik hier voor het laatst geweest?
(meer…)
Tijdens het lezen van een bericht van de NOS over de Australian Open struikel ik over een verwijzing naar de Duitse tennisser Alexander Zverev als een ‘Hamburgerer’. Hier klopt iets niet. Daarom blijft het woord als een stuk kauwgom onder een schooltafel aan mijn gedachten plakken. Toen ik het bericht later nogmaals opzocht had een redacteur het gekke woord verwijderd. De verwijzing naar de geboorteplaats van de tennisser was in geen velden of wegen meer te bekennen. Hij werd alleen nog als Duitser aangeduid.
(meer…)