Gerrit,
keer op keer,
presenteerde jij het weer.
Twintig jaar of meer.
In die tijd beleefde ik mijn jeugd,
nu staat de herfst voor de deur.
Voorbij is Monique Somers
en het regende terwijl Diana Woei.
De smaak van water ligt
op het puntje van mijn tong.
Draait eerst linksom en dan rechtsom,
het afvoerputje van mijn mond in.
Erwin krolt zich op in de hoek van de bank
als de hond van Marjon.
Met een siddering
denk ik aan het verhuisde huis
van Margot Ribberink.
En aan Friese Piet in het oog van de storm.
De man met het rode haar
in het blauwe pak,
vindt vast ook ergens onderdak.
Voordat hij gaat,
wijst hij ons telkens weer
op het belang van het klimaat.
0 reacties