november 2021

Rollercoaster. Achtbaan. Hetzelfde liedje.

Hetzelfde liedje

Het stemmen voor de Top2000 is weer begonnen. Ik heb een zwak voor die lijst die vaak hetzelfde liedje is, maar af en toe iets nieuws bevat. Dit jaar eindigt ongetwijfeld hetzelfde als vorig jaar, vooral nu we opnieuw met beperkende maatregelen zitten die de zorg (en ons) moeten helpen. Als ik de lijst van 2020 eens bekijk, zie ik veel toepasselijke nummers. De School is nog open en we hebben dan wel een Avond zonder Clocks, maar van een avondlockdown is wel sprake.

(meer…)
Door Tim Wachelder, geleden
column ontsnappen afbeelding van een bos met rennende mensen

Ontsnappen

De meeste mensen die ik de laatste weken sprak hebben hetzelfde als ik. Je vraagt: hoe gaat het? En ze reageren met: ‘Goed.’ En dan komt het. Iets in de strekking van: ‘Nou ja, eigenlijk vind ik het best een pittige tijd. Dat coronagedoe. De spanning die in de lucht hangt bij familie en clubjes. De maatregelen. De afgelaste feestjes. De vraag: mag het nog? Kan het nog? Hoe moet dit nu verder?’ Ja, ik vind het ook pittig. In elk gesprek gaat het erover, iedereen is ermee bezig. Om moe van te worden. En dat in de herfst.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
Koffer. Porte-manteau.

Porte-manteau

Het Franse woord porte-manteau betekent letterlijk ‘draagmantel’. In Nederland hebben we het dan over een kapstok. In Engeland heeft het woord echter minstens twee andere betekenissen. Ten eerste kan het gaan om een type koffer dat uit twee gelijke compartimenten bestaat. In 1872 ging schrijver Lewis Carroll in zijn boek Through The Looking Glass (het vervolg op Alice’s adventures in Wonderland) met die betekenis aan de haal. Hij vond namelijk de zogenaamde koffer- of porte-manteauwoorden uit. Dat zijn woorden met twee betekenissen in zich verpakt. Zo bedacht hij ‘slithy’ (slimy en lithe) en ‘mimsy’ (miserable en flimsy). Zijn voorbeeld werd later door andere efficiënte taalkunstenaars gevolgd. En terecht, want de mogelijkheden zijn eindeloos.

(meer…)
Door Tim Wachelder, geleden
Linda in het water

Sporty Girls

Een paar weken geleden was ik met mijn zusje een week op vakantie in Lagos, Portugal. Zij wilde graag surfen op de golven van de Atlantische oceaan. Ik dacht: we zullen wel zien of ik meedoe. Niet dat ik zo onsportief ben, maar ik zag mezelf eerder boeken lezen op het balkon, flaneren over het strand, cocktails drinken en lekker eten. Binnen families heb je zo je rol: ik was altijd al de boekenwurm, zij de sportieveling. Toch ben ik ook nieuwsgierig, houd ik van het strand en nieuwe dingen uitproberen, dus deze vakantie was aan mij wel besteed.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
Oude tv en videobanden. Ingehaald door de tijd.

Ingehaald door de tijd

Met mijn handen vol boodschappentassen liep ik van de supermarkt terug naar huis. Een vrouw met een gezicht als een in de zon gedroogde appel kwam me tegemoet op een soort snorfiets. “Mag ik u iets vragen?”, vroeg ze. Natuurlijk mocht dat. “Weet u waar de videotheek is? Die zou hier in de buurt zijn.” Mijn eerste gedachte was: “Ben ik in een parallelle tijdslijn beland?” Mijn tweede: “Een videotheek. In mijn buurt?!”. Ik antwoordde: “Nee, die ben ik hier in de buurt nog nooit tegengekomen. Ik kan u dus niet de weg wijzen helaas. Succes.” Als ik mijn handen niet vol had gehad, had ik ter plaatse op mijn slimme telefoon gezocht waar de videotheek was. Ik nam me voor om dit mysterie later uit te zoeken.

(meer…)
Door Tim Wachelder, geleden