Vanaf de tribune kijk ik naar het podium, waar een schaars geklede vrouw zichzelf in onmogelijke houdingen beweegt in een zwevende hoepel. Een andere vrouw danst de sterren van de hemel in een glitterende outfit waar na een paar minuten steeds minder van overblijft. De meest fantastische acts komen voorbij, de één hilarisch, de ander zwoel en sensueel.
(meer…)
Ik zit in onze tuin in de zon, met een kopje Oatly Barista Kokosmelk cappuccino. Naast me ligt Bella met haar beer te snurken. Onze tuin is de afgelopen maanden prachtig geworden. Van een kale betegelde boel met een paar kleine struikjes werd het een paradijs vol bloemen en groen, rozenbogen en blauweregens langs de schutting, en een strandkorf, overgenomen vanaf een Duits eilandstrand.
(meer…)
Er hangen vlaggen uit enkele huizen in onze straat. Geen trotse, vrolijke vlaggen, met rugzakken eraan. Ook geen halfstok-vlaggen of regenboogvlaggen. Ook geen Oekraïense vlaggen, die maanden geleden nog wel te zien waren overal. Nee, deze Nederlandse vlaggen hangen op hun kop. In eerste instantie had ik het niet eens gezien. Mijn brein kent het ‘rood-wit-blauw’ zo goed dat de vlag direct als de bekende driekleur geregistreerd werd.
(meer…)
Een grote lange tafel vol fruit, bloemen en heerlijk eten, op een open plek in het bos. Een stuk of twintig vrouwen, in blokhutjes eromheen. Zie je het voor je? Denk je nu aan gekibbel, intriges en jaloezie? Of aan haren vlechten, gezichtsmaskertjes en samen huilen om een meidenfilm? Wanneer je denkt aan een weekend met alleen maar vrouwen heb je ongetwijfeld vooroordelen. Dat had ik vroeger ook. En die zijn ook vaak wel ergens op gebaseerd.
(meer…)
Ik had last van mijn knie. Een aantal weken geleden had ik haar overbelast met een fanatiek spel, gevolgd door een heuvelige hardlooptraining. Na een paar dagen rust dacht ik er wel weer vanaf te zijn, maar toen ik vorige week een voorzichtige poging deed weer hard te lopen, bleek de pijn terug te komen. Toch maar naar de fysiotherapeut dus, om te kijken wat er scheelt. Volgens de secretaresse moet ik bij een sportfysiotherapeut zijn, wat ik wel een soort van compliment vind.
(meer…)
Ik ben sinds kort 30 en dat schijnt best een ding te zijn. Het derde decennium van mijn leven heb ik overleefd en dat is natuurlijk ook wel een prestatie. Tot je twintigste wordt je toch min of meer door het leven geleid: door ouders, school en studie. Daarna moet je het meer zelf uitzoeken.
(meer…)
De meeste mensen houden niet zo van verandering. Het haalt je uit je flow, je structuur, je gewoontes. Maar ironisch genoeg is verandering eigenlijk zo’n beetje de enige constante in een mensenleven. Het zou een schoolvak moeten zijn: omgaan met veranderingen (of: het leven).
(meer…)
Er wordt aangebeld. Bella blaft. ‘Ja, ja, ik kom eraan, rustig maar,’ roep ik om haar stil te krijgen. Haar luide blaf kan afschrikwekkend klinken en totdat ik weet wie er voor de deur staat is dat niet nodig. Ik open de deur en zie twee kleine blonde meisjes staan. Nee, dit is geen gevaar. ‘Hallo, wij zamelen geld in voor Oekraïne’ zegt het grootste kleine meisje.
(meer…)
Vorige week zaterdag vond onze heilige initiatie in Wageningen plaats. Tenminste, ik denk dat het bijwonen van een compostfeest toch wel het Wageningenste is wat een mens mee kan maken. We omarmen het geitenwollensokkenimago van de stad volledig en dompelen ons onder in compost en groene buurtinitiatieven, en ontmoeten daarbij meteen onze nieuwe burgemeester.
(meer…)
Verhuizen schijnt op 3 te staan in de top 3 van meest stressvolle gebeurtenissen in een mensenleven; na het verliezen van een dierbare en een echtscheiding. Nu kan ik me nog wel stressvollere situaties inbeelden, maar dat telt blijkbaar even niet mee. Trouwens, ik denk ook dat het nogal wat verschilt hoe zo’n verhuizing dan verloopt, want er kán natuurlijk van alles misgaan, maar het hoeft niet.
(meer…)