Linda Schlief

Foto van Linda met een buzz cut: kort geschoren blond haar. Ze draagt een lichtroze bril en kijkt lachend in de camera

Buzz cut

Twee maanden geleden schoor ik mijn haar kort. Niet kaal; de tondeuse stond op standje 12 mm. Ik ben zelden zo tevreden geweest over een kapsel. En ik heb zelden zo getwijfeld over een kapsel. Ik denk dat ik al ongeveer een jaar lang YouTube filmpjes aan het kijken was van vrouwen die over de voor- en nadelen van een buzz cut vertelden of zelf hun hoofd schoren. Fascinerend. Blijdschap, angst, spijt, verwondering en trots was vaak binnen 10 minuten op hun gezichten te zien. Ze voelden zich bevrijd. En wat stond het ze goed! Ik heb geen enkele vrouw gezien waarbij ik dacht: dat had je niet moeten doen.

(meer…)
Door admin, geleden
skyline van Rotterdam, waar het eurovisie songfestival gehost werd. De erasmusbrug is te zien en een volle maan

Douze points

Oké, ik doe het. Een column over mijn guilty pleasure: het Eurovisie Songfestival. Ik kan er niks aan doen. Meestal vind ik de term ‘guilty pleasure’ onterecht, want doorgaans is er niks mis met de betreffende pleasure (bepaalde muziek bijvoorbeeld, of tv-programma’s waar bepaalde mensen op neerkijken). Maar met het Songfestival is objectief gezien een heleboel mis. En toch word ik er blij van. Ik ben ook maar een mens. Dus keek ik zaterdagavond naar de finale.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
twee vogels vliegen in een blauwe lucht

Vrijheid

Afgelopen week stond in het teken van herdenken en vieren. Verdriet en blijdschap volgden elkaar op, zoals dat gaat in het leven. Net als heel Nederland stond ik op 4 mei stil bij de oorlogsslachtoffers en op 5 mei bij de bevrijding van ons land. Op 7 mei vierde ik mijn 29e verjaardag, met op dezelfde dag dit jaar een begrafenis. Oma overleed vorige week, ongeveer 2 maanden na opa, behoorlijk onverwacht maar zonder lijdensweg.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
kleurrijke lichtgevende jukebox in een bar of café

Jukebox in mijn hoofd

Ik heb een jukebox in mijn hoofd. Zo’n ouderwetse machine waar je vroeger geld in moest gooien om een zelfgekozen liedje te laten afspelen. Alleen die in mijn hoofd werkt niet op geld, maar op woorden en geluiden. Een beetje zoals Siri of de Google Assistent van je telefoon. Zodra die een woord opvangt roept ze “ik zoek het voor je op!” of “route bepalen naar…”. Mijn jukebox heeft gedurende mijn leven teksten van liedjes opgeslagen, zodat die ze nu op elk gewenst en ongewenst moment tevoorschijn kan toveren.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
Het Torentje aan het binnenhof in Den Haag

Historische verhuizing

Er is ontzettend veel wat ik zou willen schrijven over de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen en wat daarna allemaal gebeurde. Hoe anders ik het had gehoopt, hoe minder erg ik het had verwacht. De winst van (extreem) rechts en het verlies van links liet een behoorlijke kater bij mij achter. Het feit dat onze Teflon-premier wéér mag blijven zitten, is helemaal volgens het boekje. In crisistijd stemmen mensen conservatief, in een wanhopige poging iets te houden zoals het was. Ook als dat rampzalig was.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
Een veld met een pak sneeuw erop en op de achtergrond een bos

Sneeuwvrij

Eindelijk was er afgelopen week iets anders om ons druk over te maken. Sneeuw! Op de één of andere manier is het een stuk minder erg om vast te zitten in het koude witte spul dan binnen te moeten blijven om de verspreiding van een onzichtbaar virus tegen te gaan. Sneeuw is concreet, zichtbaar, en voorspelbaarder dan corona.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden

Column uit de toekomst

Weet je nog, in 2020? Of nee, het was nét 2021. Dat we ruim een jaar met die coronapandemie zaten. Iedereen moest toen thuiswerken. Kinderen konden niet naar school. Ouders werden gillend gek. En kinderen trouwens ook. Winkels waren dicht, de horeca ook. Geen theater, geen voetbal, geen pretpark, niks om naar toe te gaan. En toen kwam die avondklok. Zo, dat werkte best wel averechts.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden