Linda Schlief

Corona, corona

Al wekenlang zit het liedje “Simone” van The Kik in mijn hoofd, maar dan gezongen met het woord “Corona” in plaats van “Simone”. Ook “My Sharona” van The Knack staat op de afspeellijst in mijn hoofd; hier op ludieke wijze vervangen door “My Corona”. En als je denkt dat mijn hoofd het hierbij laat heb je het mis, want ook het refrein van “Don’t stand so close to me” van The Police blijkt toepasselijk in deze tijd. Ik zou wel over iets anders willen schrijven dan de pandemie, maar ik kom er niet onderuit.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
corona

De Oranje leeuwen vs. Corona

Vorige week maakte ik me nog niet zo’n zorgen over het Coronavirus. Mijn vriend en ik waren een weekendje in Zeeland om een vriend op te zoeken en mijn vriend voelde zich niet zo lekker. Er waren toen pas een paar Corona-patiënten in Nederland bekend en we maakten er grapjes over. “Man verspreid Coronavirus eigenhandig door heel Nederland.” We zagen de koppen al voor ons. Toen hij naast lichte hoofdpijn ook wat verhoging leek te hebben, begon ik toch wel te twijfelen. Het zou toch niet waar zijn…?

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
Bella

Moedergevoelens

Ik heb geen kinderwens, dat is voor mij al heel lang duidelijk. Niet omdat ik mijn figuur wil behouden of omdat ik een kinderhater ben – ik heb slechts een gezonde afkeer van hard gekrijs, stank en gezeur. Dat kinderen meer dan dat zijn, snap ik ook wel. Ik ben niet gevoelloos. Afgelopen week bleek maar weer dat zelfs ík de gave bezit om toch moedergevoelens te ervaren.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
anders zijn

Anders zijn

Afgelopen donderdagavond ging ik naar een concert van Mika in Tivoli Vredenburg, Utrecht. Het was  de vijfde keer dat ik deze artiest op zag treden; ik ben dan ook al sinds mijn 15e fan van hem. Zijn opvallende verschijning in bont gekleurde kleding, skinny jeans en met gekke sieraden om was voor mij hét voorbeeld hoe te leven. Ik wilde hem zijn, ik wilde mét hem zijn, ik wilde ook zó ontzettend mezelf durven zijn.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
tandarts

Rozengeur en maneschijn

Mijn tandarts gaat weg. Dit werd me medegedeeld via een e-mail naar al zijn klanten. Na jarenlange samenwerking met zijn collega in deze praktijk, gaan ze uit elkaar. Zijn collega blijft werken, terwijl hij stopt, omdat hij eind mei gaat trouwen. Je zou denken dat je na je huwelijk nog best door kunt werken; zelfs vrouwen mogen sinds 1956 gewoon doorwerken als ze trouwen. Maar nee, voor mijn tandarts is het een reden om te stoppen met werken.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
bos begrafenis

Mensen van voorbij

Het schijnt dat er een nieuw jaar is begonnen. Een nieuw decennium zelfs. Het is januari 2020 en ik kijk verdwaasd uit het raam. Als de eerste twee weken van dit decennium symbool staan voor het vervolg, kan ik me schrap zetten. Nadat ik eind 2019 afscheid nam van mevrouw Plantsoen, kondigden de Roaring Twenty-Twenties zich aan met een plotselinge val, botbreuken, een longontsteking en het daaropvolgende overlijden van mijn lieve schoonvader.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
beschermengel

Afscheid

Mevrouw Plantsoen is niet meer. Ruim anderhalf jaar geleden kreeg ze te horen dat ze ongeneeslijk ziek was. Slokdarmkanker. Bang was ze niet; toen ze hoorde dat haar einde nabij was, had ze twee wensen. Eén: dat ze nog een beetje tijd kreeg zodat de mensen om haar heen aan het idee konden wennen dat ze zou overlijden. Twee: dat ze in het laatste deel van haar leven nog anderen kon inspireren en angst voor de dood kon wegnemen.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
when life gives you lemons

Limonade

Er zijn van die dingen die op je pad komen waar je dan iets mee moet. When life gives you lemons, make lemonade. Hoewel ik altijd kansen aan wil grijpen om mezelf verder te ontwikkelen, komen die citroenen heus niet altijd gelegen. Soms wordt er een ongewenste lading citroenen voor je neus uitgestort en is er geen citruspers in de buurt.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden

Vacuümzak

Het is me gelukt! Mijn koffers zijn weer ingepakt. Ik was er eerlijk gezegd een beetje zenuwachtig over, want ik heb nogal wat souvenirtjes gekocht en gekregen in Toronto. Daarbij is het inpakken van koffers niet bepaald mijn grootste talent. Op de heenweg heeft vriendlief me ermee geholpen, omdat hij mijn kansloze inpakpogingen niet aan kon zien. In Canada stond ik er alleen voor.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
cool in canada

Cool in Canada

Zelden voelde ik me zo cool als afgelopen week. Ik logeer in het appartement van mijn vriendin en haar broer in hartje Toronto. Van daaruit loop ik naar Loblaws, een supermarkt die twintig meter verderop zit. Ik haal er een brood, hummus en komkommer. Op de terugweg stap ik binnen bij een espressobar die naast onze buurman, de podotherapeut, zit, en ik bestel een zwarte koffie “to go”. Ik voel me net Carrie Bradshaw uit Sex and the City.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden