Nederlands, je bent me er eentje. Mijn moerstaal: zo mooi, veelzijdig, zo sappig. En tegelijkertijd zo moeilijk, met al die regels op de uitzonderingen, of andersom. Daarom maken we zo makkelijk fouten in het Nederlands. En die leiden dan vaak weer tot fijne nieuwe vondsten, die ik erg waardeer.
(meer…)
Het was de avond voordat de avondklok in ging. Ik was bij een vriend op bezoek die in het centrum van Nijmegen woont. Niet omdat het moest, maar omdat het kon. Vanuit zijn appartement kijk je tegen de Sint Steven aan: de meest kenmerkende kerktoren van Nijmegen. Kort voor 21.00 uur werden zoals elke avond de kerkklokken geluid. In mijn verbeelding zag ik een monnik in een pij hulpeloos aan een touw bengelen nadat hij er een te harde ruk aan had gegeven. In werkelijkheid is die monnik natuurlijk al lang geautomatiseerd. Vooruitgang heet dat. Het slaan van de klokken verwijst echter naar het moment waarop vroeger de stadspoorten gesloten werden, om 21.00 uur. Vanaf dat moment mocht niemand meer de stad in of uit.
(meer…)
Ik word wakker en wrijf iets te hard de zandkorrels uit mijn ogen. Daardoor zie ik lichtgevende croissantjes achter mijn oogleden oplichten. Lekker. Ik woon iets te ver van de bakkerij om de geur van vers gebakken brood te kunnen ruiken, maar ik beeld het me gewoon in. En ik neem me voor om vandaag naar de bakker te gaan. Iets wat ik sinds ik in deze buurt woon 1 keer per week doe.
(meer…)
Het feit dat ik besta is een wonder. Het resultaat van een reeks extreme toevalligheden. De kans dat mijn ouders ontstonden en elkaar op hun beurt vonden + de kans dat ze lang genoeg bij elkaar bleven om aan kinderen te willen beginnen + de kans dat op een specifiek tijdstip 1 van 100 tot 200 miljoen zaadcellen succesvol een eicel binnendrong + de kans dat die eicel zich binnen negen maanden zou ontwikkelen tot een jongetje dat ter wereld kwam.
(meer…)
Het was me het jaartje wel. Kommer en kwel. En zo zou ik nog wel even door kunnen rijmen, maar aangezien ik dat de vorige keer al heb gedaan en zelfs Sinterklaas al aan corona overleden is, laat ik het hierbij. Tussen alle ellende door wil ik graag in een lijstje samenvatten waar ik in dit gekke jaar dankbaar voor was. Elf dingen in willekeurige volgorde.
(meer…)
De Germanen hadden hun heilige bomen onder de winterzon.
Ik heb een kop koffie op mijn balkon.
Ik keek in de spiegel en zag een naakte aap. De naakte waarheid. Naar apenmaatstaven nauwelijks behaard, maar toch echt een geëvolueerde aap. Mijn spiegelbeeld doet me er aan denken dat ik nodig eens het boek ‘The Naked Ape’, ofwel, ‘De Naakte Aap’, van Desmond Morris moet lezen. Misschien heeft hij een antwoord op mijn vraag waarom mensen, op naturisten en pornoacteurs na, zelden naakt zijn behalve in de slaap- en badkamer. Ik doe vast een poging.
(meer…)
James Bond is dood. Lang leve James Bond! Sean Connery, de eerste acteur die James Bond speelde, is een paar weken geleden overleden op de respectabele leeftijd van negentig jaar. De man met de meest Schotse ‘s’ die ooit uitgesproken werd, is niet meer.
(meer…)
Er is een land hier ver van vandaan, aan de andere kant van de oceaan. Het heet de Verenigde Staten van Fantasia. Als we door onze toverspiegels kijken, zien we het liggen, omringd door mist. Als in een droom. De mist wordt bij nader inzien veroorzaakt door de zwarte rook van zware machines. De bewoners zijn namelijk een industrieel volkje. Op dit moment zijn ze in rep en roer, omdat er morgen verkiezingen zijn. Ze gaan stemmen om te bepalen welke voorzitter voortaan de kar mag trekken. Maak kennis met de kandidaten.
(meer…)
De lucht is blauw, helblauw op een hete nazomerdag in september. De zon blinkt me al warm tegemoet terwijl ik aan mijn ochtendwandeling begin. Het licht weerkaatst van een auto, een fietsbel, het metalen hoedje op een schoorsteen. Ik word getroffen door een aangename geur. Die van bouillon.
(meer…)