oktober 2019

De poort

De poort

Een moeder loopt met twee kinderen op het station. Ze houdt het kleinste blonde kind aan de hand, terwijl haar iets oudere zoontje voor haar uitloopt. Hij heeft blijkbaar zijn eigen kaartje, want hij gaat zelf door het poortje heen. De poort sluit achter hem. Zijn moeder probeert er ook doorheen te gaan. Haar kaart wordt geweigerd. Niet genoeg saldo. Ze gebaart naar haar zoontje aan de andere kant van de poort dat ze zo terug is. Opeens is de poort een afscheiding in plaats van een doorgang. Terwijl ze met haar andere kind haar tegoed gaat opwaarderen blijft hij achter. Ik zie dat hij zich groot probeert te houden, maar ik lees de angst in zijn ogen. Wanneer komt ze terug? Komt ze wel terug? Een oefening in loslaten.

(meer…)
Door Tim Wachelder, geleden
moeder de vrouw

Moeder de vrouw als supermarktmanager

In Groot Brittannië gaan eind dit jaar nieuwe regels in die negatieve genderstereotypen in tv-reclames verbieden. Reclames mogen dan ‘geen genderstereotypen bevatten die schade veroorzaken of als aanstootgevend worden bestempeld’. Mensen die (zogenaamd) afhankelijk van hun geslacht iets niet kunnen, zouden dus niet meer getoond mogen worden. Vrouwen die niet kunnen inparkeren en mannen die niet weten hoe de wasmachine werkt zijn in Britse reclames dus verleden tijd.

(meer…)
Door Linda Schlief, geleden
einde van de wereld

Het einde van de wereld is begonnen

Het einde van de wereld is begonnen. Althans, dat is wat de klok op station Venray lijkt te willen zeggen. Het is tussen tien en elf uur in de ochtend, maar de stationsklok staat op vier uur in de middag en de zwarte wijzer jaagt achter de rode secondewijzer aan. De klok verspringt binnen enkele minuten van 16.00 naar 16.30, 17.00 en 18.00. Ik krijg het gevoel dat het einde in zicht is. Het gevoel dat de ruiters van de Apocalyps in aantocht zijn. Dat we niet Per Seconde Wijzer worden, maar dat het Twee voor Twaalf is.

(meer…)
Door Tim Wachelder, geleden