Er hangen vlaggen uit enkele huizen in onze straat. Geen trotse, vrolijke vlaggen, met rugzakken eraan. Ook geen halfstok-vlaggen of regenboogvlaggen. Ook geen Oekraïense vlaggen, die maanden geleden nog wel te zien waren overal. Nee, deze Nederlandse vlaggen hangen op hun kop. In eerste instantie had ik het niet eens gezien. Mijn brein kent het ‘rood-wit-blauw’ zo goed dat de vlag direct als de bekende driekleur geregistreerd werd.
(meer…)
Een grote lange tafel vol fruit, bloemen en heerlijk eten, op een open plek in het bos. Een stuk of twintig vrouwen, in blokhutjes eromheen. Zie je het voor je? Denk je nu aan gekibbel, intriges en jaloezie? Of aan haren vlechten, gezichtsmaskertjes en samen huilen om een meidenfilm? Wanneer je denkt aan een weekend met alleen maar vrouwen heb je ongetwijfeld vooroordelen. Dat had ik vroeger ook. En die zijn ook vaak wel ergens op gebaseerd.
(meer…)
Ik had last van mijn knie. Een aantal weken geleden had ik haar overbelast met een fanatiek spel, gevolgd door een heuvelige hardlooptraining. Na een paar dagen rust dacht ik er wel weer vanaf te zijn, maar toen ik vorige week een voorzichtige poging deed weer hard te lopen, bleek de pijn terug te komen. Toch maar naar de fysiotherapeut dus, om te kijken wat er scheelt. Volgens de secretaresse moet ik bij een sportfysiotherapeut zijn, wat ik wel een soort van compliment vind.
(meer…)
Ik ben sinds kort 30 en dat schijnt best een ding te zijn. Het derde decennium van mijn leven heb ik overleefd en dat is natuurlijk ook wel een prestatie. Tot je twintigste wordt je toch min of meer door het leven geleid: door ouders, school en studie. Daarna moet je het meer zelf uitzoeken.
(meer…)
De meeste mensen houden niet zo van verandering. Het haalt je uit je flow, je structuur, je gewoontes. Maar ironisch genoeg is verandering eigenlijk zo’n beetje de enige constante in een mensenleven. Het zou een schoolvak moeten zijn: omgaan met veranderingen (of: het leven).
(meer…)
Er wordt aangebeld. Bella blaft. ‘Ja, ja, ik kom eraan, rustig maar,’ roep ik om haar stil te krijgen. Haar luide blaf kan afschrikwekkend klinken en totdat ik weet wie er voor de deur staat is dat niet nodig. Ik open de deur en zie twee kleine blonde meisjes staan. Nee, dit is geen gevaar. ‘Hallo, wij zamelen geld in voor Oekraïne’ zegt het grootste kleine meisje.
(meer…)
Vorige week zaterdag vond onze heilige initiatie in Wageningen plaats. Tenminste, ik denk dat het bijwonen van een compostfeest toch wel het Wageningenste is wat een mens mee kan maken. We omarmen het geitenwollensokkenimago van de stad volledig en dompelen ons onder in compost en groene buurtinitiatieven, en ontmoeten daarbij meteen onze nieuwe burgemeester.
(meer…)
Verhuizen schijnt op 3 te staan in de top 3 van meest stressvolle gebeurtenissen in een mensenleven; na het verliezen van een dierbare en een echtscheiding. Nu kan ik me nog wel stressvollere situaties inbeelden, maar dat telt blijkbaar even niet mee. Trouwens, ik denk ook dat het nogal wat verschilt hoe zo’n verhuizing dan verloopt, want er kán natuurlijk van alles misgaan, maar het hoeft niet.
(meer…)
Wil er iemand een piano? 40 jaar oud, de lak is wat beschadigd maar het geluid is nog mooi. Of een kledingkast? Een bed? Een uitschuifbare eettafel? Een houten kastje? Eén maal, andermaal… Jazeker, ik heb de Marktplaatswereld betreden met de meubels die we niet meenemen naar ons nieuwe huis. Wat ik tot nu toe heb geleerd is dat het wonderwoord “gratis” is. De spullen die dat in de advertentie hadden staan waren binnen een dag weg.
(meer…)
Twee keer per dag wandel ik met Bella naar het bos aan de overkant van de straat. Daar ziet ze vaak haar vriendjes uit de buurt: Saartje de bruine labrador, Flynn de zwarte labradoodle, Guusje de beagle, Maya de toller-poedel-mix, en Dex het Griekse adoptiehondje dat op een vosje lijkt.
(meer…)