Er staat een sportief meisje in de snackbar. Dat wil zeggen: ze heeft een trainingspak aan. Ze kijkt vertwijfeld om zich heen en vraagt dan aan de man achter de balie: “Hebben jullie ook iets gezonds?” De licht getinte frietboer trekt geamuseerd zijn zwarte wenkbrauwen op. “Uh, we hebben een broodje gezond,” probeert hij. “Daar zit tenminste nog ‘gezond’ in.”
(meer…)
Kent u die mop van het bier dat op was? Dat was het niet. (Ik zei niet dat het een leuke mop was). In Keulen schenken obers Kölsch: de plaatselijke pils. Bovendien zijn ze allergisch voor lege glazen, ontdekten mijn vrienden en ik tijdens ons stedentripje. (meer…)
Ik geef toe: ik houd van friet. Ongeveer twee – oké, minstens drie – keer per maand loop ik daarvoor naar de cafetaria om de hoek. Ondanks mijn liefde voor die goudgele, zoute snack (liefst speciaal, met een groentekroket) zie ik er vaak tegenop om in mijn eentje naar die cafetaria toe te gaan. Dat heeft niets te maken met gewetenswroeging of luiheid, maar simpelweg met het feit dat ik dan met de cafetaria-eigenaren moet praten. (meer…)