Europeanen zijn totaal niet voorbereid op rampen. We hebben geen noodpakketten in huis, amper zaklampen, geen vers water, kaarsen en blikken voedsel. Geen EHBO kit, geen alarmsysteem, geen ladder naar het dak. Vanuit Brussel klinkt de oproep: dit moet beter.
(meer…)
Hendrik Marsman dichtte de eeuwige regel ‘Denkend aan Holland zie ik breede rivieren door oneindig laagland gaan’. Zijn woorden echoën altijd in mij wanneer ik uit een treinraampje naar het Nederlandse landschap kijk. Ik zie de zo beroemde Hollandse luchten over de weilanden jagen en zie vlekken zonlicht in de rivieren blikkeren of golfjes tegen de kades klotsen. Ik zie Nederland iedere dag, maar het Holland van de plaatjes en verhalen – dat ervaar ik niet. Nou woon ik ook in Arnhem, een glooiende stad die weinig Hollands aandoet, en breng ik een groot deel van mijn dagen door in andere culturen en literaturen door mijn werk als vertaler. Het Holland van Marsman bevindt zich ergens anders, maar door mijn Nederlandse paspoort hoor ik ergens in zijn landschap thuis. Toch?
(meer…)
Er hangen vlaggen uit enkele huizen in onze straat. Geen trotse, vrolijke vlaggen, met rugzakken eraan. Ook geen halfstok-vlaggen of regenboogvlaggen. Ook geen Oekraïense vlaggen, die maanden geleden nog wel te zien waren overal. Nee, deze Nederlandse vlaggen hangen op hun kop. In eerste instantie had ik het niet eens gezien. Mijn brein kent het ‘rood-wit-blauw’ zo goed dat de vlag direct als de bekende driekleur geregistreerd werd.
(meer…)
Vorige week maakte ik me nog niet zo’n zorgen over het Coronavirus. Mijn vriend en ik waren een weekendje in Zeeland om een vriend op te zoeken en mijn vriend voelde zich niet zo lekker. Er waren toen pas een paar Corona-patiënten in Nederland bekend en we maakten er grapjes over. “Man verspreid Coronavirus eigenhandig door heel Nederland.” We zagen de koppen al voor ons. Toen hij naast lichte hoofdpijn ook wat verhoging leek te hebben, begon ik toch wel te twijfelen. Het zou toch niet waar zijn…?
(meer…)