Dertig is een bijzondere leeftijd. Hoewel het net als elke andere leeftijd gewoon een getal is, behoor je wel ineens tot een nieuwe categorie van de bevolking. De dertigplussers. Op enquêtes zet ik tegenwoordig mijn vinkje bij ‘30 tot 40’. Of zelfs 30 tot 50. En plotseling komen er op mijn sociale media advertenties voorbij voor de huishoudbeurs en de beste skin care routines voor vermoeide moeders.
Er zijn nogal wat aannames over dertigplussers, dus. In ieder geval over dertigplusvrouwen. Die hebben immers vaak zo’n interne biologische klok die deze levensfase beïnvloedt. Hier schreef ik eerder al over. Maar goed: als je het vergelijkt met de rest van de bevolking, kom je als dertiger natuurlijk nog steeds nét kijken. Nee, de gemiddelde nachtclub vol 18-25-jarige studenten draait niet meer de muziek die wij kennen. Alcohol valt ook niet zo lekker meer, en dan heb je de volgende ochtend tegenwoordig ook nog verantwoordelijkheden die je vroeger niet had.
In mijn nieuwe woonplaats blijkt een dertigplus-disco te zijn. Dat leek me wel wat, want ik ben al heel lang niet echt uit dansen geweest. Maar na een blik op de website haak ik toch af. Het feest begint pas om 23:00 uur ’s avonds, ver na mijn bedtijd! En nee, dat heeft niets met mijn leeftijd te maken. Het is precies de reden dat ik al lang niet in een nachtclub beland ben. Uitslapen heb ik nooit gekund en als ik minder dan 8 uur slaap, ben ik dagenlang van slag. Soms is het de moeite waard, als er een bijzondere gelegenheid is, maar het liefst lig ik toch ruim vóór middernacht in bed. Dat heb ik altijd al gehad.
Gelukkig kan je overdag ook gewoon dansen (waarom snappen feestjesorganisatoren dat niet?) en dat ben ik sinds kort ook weer gaan doen. Bij de lokale dansschool heb ik me ingeschreven voor Modern Jazz Dance. Jawel, in de dertigplusgroep. Elke maandagavond oefenen we, met verschillende opwarmoefeningen, draaien, diagonale sprongen door de ruimte, buikspieroefeningen, stretch-oefeningen en natuurlijk werken we aan een choreografie.
Afgelopen week was onze docent ziek. Ze regelde een invaller voor ons, namelijk een klasgenoot van haar. Ze zijn allebei nog met hun opleiding tot dansdocent bezig: nog lang geen dertigplussers dus. De oefeningen waren daardoor iets anders dan normaal, maar dat is ook wel een keer leuk. Na de buikspieroefeningen kwamen de stretch-oefeningen. “Ik heb nog nooit eerder lesgegeven aan een dertigplusgroep,” zegt de invaljuf, “dus laat het even weten als ik ergens rekening mee moet houden”. Een lacherige verontwaardiging stijgt op uit de groep. “Nou wij kunnen gewoon alles, hoor!” grapt een groepsgenoot. “Misschien kan ik wel een spagaat!” Ze doet een poging. Nee, ze kan het niet. Maar dat heeft ze nooit gekund, geeft ze aan. We lachen de blozende dansjuf toe en beginnen met de oefeningen.
Ik heb toch het idee dat alle dansers nu net wat meer hun best doen. Al zittend op de grond trek ik nog maar eens wat harder aan mijn gestrekte benen zodat mijn borst verder richting mijn dijen zakt. Ik kom niet eens in de buurt. Ook nooit gekund.
0 reacties