“Hier is je koffietje”, zegt de serveerster terwijl ze het zwarte goud voor mijn neus neerzet. Ik frons mijn wenkbrauwen. Het lijkt gewoon een standaard kop koffie te zijn. Nergens voor nodig om de koffie een kopje kleiner te maken met een verkleinwoord. Als ik er op ga letten, zie ik deze irritante neiging om woorden te verkleinen door er iets achter te plakken overal.
(meer…)
De onverschrokken held en de ratachtige tiran. De hoop van het volk, die wordt weggestopt in een onherbergzaam gebied in een gevangenis – die hoort uiteindelijk toch te ontsnappen? Het recht hoort toch te zegevieren? Dat geldt misschien voor James Bond-films, maar niet voor Rusland. Daar wordt iedereen die het niet eens is met tsaar Poetin gevangengezet in een strafkolonie. Afgebeuld in een kamp boven de poolcirkel, soms niet eens zó ver van de bewoonde wereld. De goelag is nooit dood geweest. Aleksej Navalny is dat wel.
(meer…)
Ik stapte nietsvermoedend van de crossfittrainer en wilde naar een ander toestel in het sportcentrum lopen, toen de zool van mijn rechterschoen ineens losliet. Hij klampte zich nog net wanhopig aan de voorkant van de schoen vast. Terwijl ik de rest van mijn trainingsrituelen af probeerde te maken, zonder te veel als Herr Flick uit de serie Allo Allo te lopen, besefte ik dat met het verval van mijn sportschoenen een tijdperk eindigde. Ik schat dat de schoenen het minstens vijftien jaar met mij hebben uitgehouden. Best duurzaam!
(meer…)
Vorige week gingen mijn vriend en ik een weekendje naar Rotterdam. Ik was er ooit een keer eerder geweest, voor een bezoekje aan het Boijmans van Beuningenmuseum en een rondleiding door de stad. In die tijd vond ik het maar een nare stad. De stadsgids was grof gebekt, het was grijs en regenachtig weer, de kubuswoningen waren apart, maar echt mooi kon ik de Rotterdamse highlights niet noemen.
(meer…)