Nesteldrang

Na maanden van voorbereidingen, voorpret en afwachten is het zover. Ik ben in blijde verwachting. Nou, eigenlijk vooral mijn vriend en zijn zoon. Dit was al tijden hun wens, maar om praktische redenen ging het eerder niet. Nu ik in beeld ben is het eindelijk echt mogelijk! En voor mij is het een geweldige kans, want in mijn eentje bij mij thuis is het ook niet te doen. We krijgen een puppy!

Een vriendin merkte eens op het maar raar te vinden dat sommige vrouwen wel een hond willen, maar geen kinderen. Nou, ik vind dat helemaal niet raar. Bij dezen: ik ben er zo één. Een kinderwens heb ik nooit gehad. Als ik aan huisje-boompje-beestje denk, zie ik dat ook echt zó voor me. Het beestje heeft een vacht, vier poten en een staart. Geen roze wangetjes, een luier en een snottebel. Mijn vriend is al voorzien van nageslacht, dus daar kan ik voldoende van meegenieten.

Het hele idee van het overdragen van je genen klinkt mij niet bepaald aanlokkelijk in de oren. Heb je net zelf je zaakjes een beetje op orde (wanneer is dat nou echt het geval?), kun je weer opnieuw beginnen met de zaakjes van je kind. En dan die non-stop stress die je er gratis bij krijgt! Nee, bedankt. Doe mij maar een hond. Niet dat dat eenvoudig is, maar ze kunnen in ieder geval niet praten, zijn altijd blij je te zien en maken weinig kans foute vrienden te maken, of zich op vakantie in een coma te zuipen.

Het is bijna zover. Afgelopen week gingen we nog eens op bezoek. De mensen waar we onze pup gaan kopen, hebben een mooie roedel chocoladebruine Labradors. Het zijn ervaren hondentrainers die vaker nestjes hebben gehad in hun harige familie. We hebben de verschillende honden, waaronder de papa- en mamahond, inmiddels een paar keer ontmoet. Mamahond loopt trots rond met een buik die steeds verder uitdijt en ziet er heerlijk gezond en gelukkig uit. Ze herkent ons direct en is zichtbaar op haar gemak als we haar aaien en bewonderen. Ze lijkt te begrijpen dat we interesse hebben in haar buik en geniet van de aandacht. Wanneer ze op haar zij ligt, zien we in haar buik de puppy’s bewegen. Met een stethoscoop luisteren we om de beurt naar de geluiden binnenin haar: een ruisend geluid als onder water, met een snelle ratel op de achtergrond: een hartje!

Nog een voordeel van puppy’s ten opzichte van baby’s: de zwangerschap duurt gemiddeld maar zo’n 63 dagen, en die zijn omgevlogen voor ons. Komende week worden de puppy’s geboren. In acht weken worden ze vervolgens door hun moeder klaargestoomd voor de echte wereld, bij hun nieuwe mensenfamilie. We zullen er vaak op bezoek gaan om te zien welk beestje het best bij ons bijzondere “gezin” past. Ik kan niet wachten! In mij roert zich de behoefte het huis van mijn vriend puppyproof te maken, een hondenmand en speeltjes te kopen. Is dat dan toch nesteldrang?

We bereiden ons zo veel mogelijk voor op de komst van de nieuwe huisgenoot, inclusief het plannen van babysitdiensten. Buren en vrienden kondigen al aan op kraamvisite te willen komen: iedereen leeft mee. Loekie de poes zal wel even moeten wennen, maar dat moest ze bij mij ook. Mij heeft ze inmiddels in haar kattenhart gesloten: ze zit zich op het moment uitgebreid te wassen naast me op de bank.

Het wordt nog een hele kunst om mijn behoefte aan een eigen woning en het afhouden van een gezinsleven vol te houden, wanneer zoiets schattigs mijn aandacht en liefde opeist in het huis van mijn lief. Voor ik het weet, sta ik boterhammen te smeren, de was te draaien en me te ergeren aan rondslingerende sokken. Zou ik echt zo gek zijn? Gelukkig is er dan altijd een trouwe viervoeter aan mijn zijde om dit alles mee te delen.