Om vooroordelen is (terecht) van alles te doen. Van Dale omschrijft een vooroordeel als: “op een gebrek aan kennis berustende mening of afkeer”. Vooroordelen en discriminatie horen bij elkaar als uitwerpselen en het riool. Het een vloeit uit het ander voort. Of nou ja: het een loopt het ander in. Bovendien zijn vooroordelen bijna net zo menselijk als de noodzaak om naar het toilet te gaan. Iedereen heeft ze. Ik ook. Enkele voorbeelden.
Het is vrijdagmiddag. Ik zie een man lopen in een donkerblauwe stofjas met een oranje band om zijn linker bovenarm en twee (!) op elkaar gezette oranjekleurige hoeden op. Bovendien is hij in het bezit van een wilde baard die een kluizenaar of een soldaat ten tijde van de Amerikaanse burgeroorlog niet zou misstaan. Heb ik gemist dat carnaval al is begonnen? Want wat bezielt deze man als het géén carnaval is? Is hij een verwarde man? Heeft hij gedronken? Of allebei? Maar dat verklaart zijn oranje fetisj nog niet. Is hij verzeild geraakt in een reclameactie van een biermerk, omdat Nederlandse sporters weer ergens iets aan het doen zijn? Twee oranje hoeden en één oranje band gratis bij een krat pils. Nog een idee: hij is fan van prinses Beatrix en draagt vanaf haar vijfentachtigste verjaardag op 31 januari een week lang oranje insignes om haar te eren. Mijn voorlopige (voor)oordeel: excentriek, maar ongevaarlijk.
Ik fiets naar huis vanuit het centrum van Nijmegen en stop op een kruispunt omdat het stoplicht op rood springt. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Ik heb ooit iemand horen vertellen dat ze toch zeker zelf wel kan zien of ze veilig kan oversteken of niet en dat ze daar geen stoplicht voor nodig heeft. Blijkbaar zijn er meer mensen die er zo over denken, want terwijl ik stop voor het stoplicht fietsen twee fietsers voor mij gewoon door rood. Een meisje met een koptelefoon op haar hoofd en een jongen met een hoodie die zijn gezicht in schaduwen hult.
Op het moment dat ze door rood rijden slaat een auto die wél groen heeft rechtsaf, trapt noodgedwongen op de rem en drukt op zijn claxon om te laten weten wat hij van ze vindt. Op dat moment werden een paar vooroordelen van mij bevestigd: “verkeersdeelnemers die hun gehoor afsluiten van de buitenwereld zijn een gevaar op de weg” en “voor gasten met een hoodie moet je uitkijken, want zelf doen ze het niet”.
Een oude vrouw is bijna aan de beurt met haar boodschappen in de rij bij de supermarkt. Om die reden besluit ik om achter haar aan te sluiten. Nadat ik het prismavormige afscheidingsblokje op de lopende band achter haar spul heb gelegd, begin ik mijn boodschappen uit te stallen. Terwijl ik dat doe bekijk ik nieuwsgierig wat deze mevrouw zoal koopt. De verse spruiten vallen op, maar ook het stel grote cakes en meerdere eenpersoonszakjes chips. Mijn eerste gedachte is: “Die chips eet ze natuurlijk voor de tv en de zakjes zorgen ervoor dat ze geen kommetje hoeft vuil te maken. Dat scheelt afwas”.
Omdat de lopende band en de kassamedewerker haar boodschappen hebben verwerkt, kom ik dichterbij terwijl de oude vrouw nog af moet rekenen. Een zure lucht komt me tegemoet. Het is duidelijk dat ze zich méér dan een paar dagen niet heeft gewassen. Zou ze moeite hebben met haar energierekening en daarom opgehouden zijn met douchen? Of is er iets anders aan de hand? Zoals ik wel had gedacht rekent ze af met contant geld. Daar bedoel ik verder niets mee, want ik verwacht dat als we over dertig jaar allemaal kunnen betalen met het scannen van de elektronische implantaat in een van onze ogen, ik die oude man zal zijn die eigenwijs met pin blijft betalen.
Het meisje in het sportcentrum heeft een T-shirt aan met een opschrift op haar rug waarop staat: “Mentor”. En daar onder: “Introductie 2022”. En daar weer onder: “Orientation 2022”. Het feit dat ze dit shirt draagt betekent waarschijnlijk dat ze mentormama was van kersverse studenten aan de universiteit of hogeschool. Mijn vooroordeel over haar is dan ook: “ze is vast heel sociaal”. Want een mentor wil andere mensen helpen. Toch? Tenzij ze graag macht over anderen heeft. Dat ze er genoegen in schept om nieuwe studenten allerlei vormen van sadistische ontgroening te laten ondergaan. Misschien spelen uitwerpselen of het riool er een rol in. Jakkes. Dan kies ik toch liever voor mijn sociale vooroordeel.
0 reacties