Productief

Het jaar begint alweer goed. ‘Ik houd even afstand, want ik ben weer verkouden, maar de beste wensen hè!’ Nee, het is geen Covid. Dat heb ik afgelopen jaar al 2 keer gehad. De thuistest was dit keer negatief. En een korte buikgriep had ik ook al achter de rug. Dit is weer een ander verkoudheidsvirus. Met een droge kriebelhoest.

De kerstvakantie was nog wel zo ontspannen geweest. Precies zoals je volgens mij de donkere dagen door moet brengen. Lekker thuis, onder een dekentje op de bank. Met soms wat warme chocomelk, een oliebol en af en toe een frisse wandeling. Even bij familie en vrienden langs, en een keer naar de bioscoop, en dan is het wel weer genoeg. Met behulp van online knutselopdrachten blikte ik op een creatieve manier terug op 2023 en vooruit naar 2024. Met collages, tekeningen, knip- en plakwerk, schrijfsels en meditaties was ik urenlang zoet.

Ik knutsel niet zo vaak, maar ik vind het wel leuk. Gewoon lekker creatief bezig zijn zonder doel. Vooral dat laatste vind ik lastig, want het liefst maak ik iets voor iemand anders of toch ten minste met een functie. Hoewel dat soms een goede stok achter de deur kan zijn, zoals de afspraak om maandelijks een column te schrijven, kan die doelgerichtheid me ook afremmen om gewoon ‘maar wat’ te doen. Door een ‘smashbook’ te maken (een schrift waarvan je de bladzijdes al in het begin toetakelt door ze te kreukelen en te versieren met stickers, glitters of plaatjes naar smaak) werd mijn perfectionisme in de kiem gesmoord. Het schrift was nu toch al niet meer smetteloos. Nu kon ik erin kliederen zonder dat het mooi hoefde te worden.

In de donkere winterdagen moet je niet proberen productief te zijn. Lekker in huis knutselen in een gekreukeld schrift, terugkijkend op mijn jaar en dromen vangen voor het volgende jaar, beviel me erg goed. Het donkere regenweer hielp daar ook wel aan mee. Het echte plannen, creëren en produceren komt binnenkort wel weer, als de dagen lichter worden en de natuur ook weer wat ontwaakt.

Die verkoudheid is echter wel ontzettend irritant. De eerste 5 nachten van dit jaar slaap ik slecht, omdat de hoest me wakker houdt. En geheel in winterstijl is deze hoest ook niet productief. Dat maakt het alleen maar vervelender, want elke hoest zorgt voor meer irritatie die weer voor hoest zorgt, etc. Totaal nutteloos. Ik ga er ’s nachts maar uit, om een kopje thee te drinken. Ik sabbel op keelsnoepjes en dropjes, hang boven een bak stomend water, spray hoest-spray in mijn keel, drink hoestdrank en pak een extra hoofdkussen om hoger te liggen, want de hoest lijkt vooral toe te nemen als ik plat lig.

Niets lijkt te helpen tegen deze rothoest, behalve de codeïne-tabletjes die mijn schoonmoeder me op nacht 6 toestopt. Vannacht sliep ik eindelijk wat beter. En zowaar begint de zon weer te schijnen. Tijd om langzaam weer wat productiever te worden. En iets aan mijn weerstand te doen.