Waarover moet ik schrijven nu de wereld in brand staat? Het verbeelden van een ideale samenleving lijkt moeilijker dan ooit. Ik wind er geen doekjes om, ik vind het een enge boel worden hier in Nederland. Met het ‘hoofdlijnenakkoord’ van PVV, BBB, VVD en NSC gaat niemand erop vooruit. De natuur niet, de dieren niet, arme mensen niet, zieke mensen niet, gediscrimineerde mensen niet, mensenrechten niet, de culturele sector niet, het onderwijs niet, de journalistiek niet. Ik niet, en jij waarschijnlijk ook niet. En de kandidaat-premier (hallo meneer Schoof, leest u mee?) wekt bij mij ook geen vertrouwen.
Het enige lichtpuntje komende week is dat er weer verkiezingen zijn. Voor het Europees Parlement natuurlijk. En ja, dat is een ingewikkeld verhaal. Ik heb me er ook (opnieuw) in moeten verdiepen. Je kiest voor een persoon uit een partij die vervolgens samen met personen uit andere Europese partijen een fractie vormt. Het Europese Parlement kan Europese wetten aannemen, wijzigen of verwerpen. Het heeft dus best veel te zeggen. Deze gekozen Europarlementariërs kunnen dus eventuele rare plannen van Geert en zijn vrienden dwarsbomen. Mits er daar niet ook een meerderheid van eng-rechtse types verkozen wordt natuurlijk.
Ik heb nog een beetje hoop. Dat mensen nu anders stemmen. Voor het klimaat, want dat is iets groots, waarin Europa misschien meer te zeggen heeft dan Nederland. Om ervoor te gaan dat we dat akkoord van Parijs, je weet wel, die afspraken die we hebben gemaakt met z’n allen, ook echt gaan halen. Voor mensenrechten, zodat die in de hele EU wat beter gewaarborgd worden. Niet alleen om in Hongarije de LHBTIQ+-gemeenschap uit de tirannie van Orban te helpen, maar ook om bijvoorbeeld het recht op abortus in Nederland uit het wetboek van strafrecht te krijgen. En om het demonstratierecht, dat in Nederland onder druk staat, te versterken. Om de onafhankelijke journalistiek te beschermen in de hele EU. En nog veel meer.
Gezien de plannen van ons aankomende kabinet, denk ik ook aan vluchtelingen. Ons land wil het strengste asielbeleid ooit gaan invoeren. In plaats van investeren in goede, efficiënte, menswaardige opvang(procedures), zorgen we ervoor dat er alleen maar meer overlast en ellende gaat plaatsvinden. Dat er deze zomer weer mensen op straat moeten slapen, omdat ze nergens naartoe kunnen. Dat er weer Griekse tentenkampen overbevolkt raken en in brand vliegen. Of er weer kinderlijkjes aanspoelen aan de kust. We creëren de asielcrisis zelf. We weten wat er aan de hand is, we weten wat er nodig is, maar we doen niets. Nee sterker nog, we gooien olie op het vuur. Door onrust te stoken, door bootjes terug te duwen, door muren te bouwen, opvang weg te bezuinigen.
Onze regering is er ten slotte mede verantwoordelijk voor dat er momenteel een genocide plaatsvindt in Palestina. We zien wat er gebeurt. We weten wat we kunnen doen. We zetten symbolische rode lijnen die zonder consequenties overschreden worden. En we sturen er nog maar eens wat F35 onderdelen naartoe, want uitspraken van rechters leggen we tegenwoordig ook naast ons neer. Nee, ik ben niet optimistisch over waar dit naartoe gaat.
Het vergt een hoop lef om nog trots te kunnen zijn op dit land, laat staan te blijven dromen. Maar ik doe mijn best. Ik stem donderdag voor het enige wat ik nog heb: idealen en dromen.
0 reacties