Reclamefiguranten

Ik had nog nooit stilgestaan bij reclamefiguranten. En ze staan zelden stil. Het fenomeen trok mijn aandacht toen ik een reclame zag waarin een maaltijdbezorger zich voorstelde als Tim en ik dacht: maar zo heet je helemaal niet makker!

De maaltijdbezorger in kwestie heet Martijn en dat weet ik omdat ik hem een beetje ken. Hij is een kennis. Dat wil in dit geval zeggen: een vriend van een vriend. Altijd verrassend om iemand die je kent ergens tegen te komen waar je hem of haar niet verwacht. Navraag bij de vriend in kwestie leert dat hij vaker in reclames figureert. Als bijbaan. Blijkbaar verdient het aardig.

Ik heb het hier trouwens over reclamefiguranten in plaats van reclameacteurs, omdat de laatste categorie meer tekst heeft en meer acteert. Zoals de actrice die de vrouwelijke supermarktmanager in de reclames van Appie speelt waar Linda ooit een column over schreef. Of de alom bekende acteur Frank Lammers die al jaren het guitige gezicht is van de supermarktketen met de naam die lijkt op die van een Disney-tekenfilmkarakter.

Toen ik me bewust werd van het fenomeen reclamefiguranten begonnen sommige figuren me ineens op te vallen. Soms zitten reclamedeelnemers een beetje tussen figurant en acteur in. Zo is er een man met een brede lach, kaal hoofd en een vrij moeilijk definieerbare leeftijd, die ik ineens in meerdere reclames zie opduiken. Hij is in een koffiereclame te vinden als gastvrije barman die een vrachtwagenchauffeur, die vaste klant is, middels een briefje bij hem thuis uitnodigt omdat het café al dicht is. Drinken ze toch gezellig een bakkie pleur samen.

Verder zit deze reclamefigurant ook in een reclame voor een sportschoolketen waar (als we de reclame mogen geloven) iedereen komt om van alles te boosten. Hij is fanatiek zwetend in een felgroen trainingspak te bewonderen. Tot slot zag ik hem volgens mij ook in een reclame waarin hij als imker actief is. Zelfs herkenbaar achter dat doorzichtige gaas. Ik heb geen idee waar dit een reclame voor was. Je zou denken voor honing of thee, maar het was waarschijnlijk toch iets anders. Pensioenen of verzekeringen of zo.

Meestal vind ik reclames superirritant en zap ik ze weg op tv. Op YouTube ontkom ik er echter niet aan, omdat ik tot nu toe weiger om een abonnement aan te gaan waarmee ik betaal om al die reclames niet meer te hoeven zien. Dat betekent dat ik gedwongen word om toch af en toe reclames tot me te nemen. Het is dan een kleine troost om een vertrouwd gezicht tegen te komen en te bedenken dat de reclamefiguranten (en -acteurs) in ieder geval wél iets gehad hebben aan het bestaan van reclames.