‘Ken je dat gevoel?’ zegt een voice-over. Vervolgens komt er een afwasmachine in beeld die de vaat niet goed heeft gewassen, en splijt een sterretje in een ruit open tot een barst. Ja, natuurlijk ken ik dat gevoel. Ik voel het ook als ik zie wat er op dit moment in de wereld gebeurt. In het bijzonder de Amerikaanse verkiezingsuitslag van vorige week.
Nu is teleurstelling niet het enige gevoel dat ik daarbij heb. Boosheid en angst worstelen ook met elkaar in mijn hoofd. Wat zeg ik: het strijdtoneel vindt misschien nog wel meer plaats in mijn buik. Al dat geborrel. Het grootste deel van vorige week voelde ik me alsof ik permanent onder water zwom, omdat mijn oren verstopt zaten. Nadat mijn oren in eerste instantie weigerden om uitgespoten te worden, lukte het de assistente van de huisarts uiteindelijk toch.
Vervolgens ging er weer een wereld van geluid voor me open. Helaas werd ik begroet door het triomfantelijke gekraai van een oranje dictator en zijn evenzeer uitsluitend in zichzelf geïnteresseerde X-man die in de toekomst ongetwijfeld al het getwitter van kritische vogels de nek om wil draaien. De autocraten marcheren overal. Ik waan me steeds meer in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Het maakt dat ik me onveilig voel.
Voorlopig weet ik nog niet goed hoe ik me tot al die duisternis om ons heen moet verhouden, behalve dat ik de mensen die me dierbaar zijn graag vaker wil zien. Verder vind ik troost in het bekijken van grappige en positieve stand-upcomedians op Netflix. Zoals de Amerikaan Tom Papa, die de ene na de andere observatie over de absurditeiten van het dagelijkse leven aan elkaar weet te praten. En die volgens mij een leuke pappa is.
Het lezen van boeken die informatief zijn of die juist escapisme bieden lijkt me ook heel waardevol. Hierbij volg ik graag het voorbeeld van booktuber en boekverkoper Ross Hardy. Een van de boeken die hij aanraadt stond al op mijn eigen leeslijst om weer eens te herlezen: The Hobbit van J.R.R. Tolkien. Dat blijft een geweldig avontuur om je in te verliezen. Verder kijk ik ernaar uit om The Odyssey van Stephen Fry te lezen. Die man schrijft toegankelijk en met humor. Bovendien is hij een van mijn favoriete mensen vanwege de manier waarop hij zijn grote intelligentie, humor en welbespraaktheid combineert met zoveel warmte voor zijn medemens.
Ik ben ook benieuwd naar het nieuwste boek van Tim Fransen, In onze tijd. Leven in het calamiteitperk en ik ben bezig in Kolonialisme, de vloek van de geschiedenis van historicus en schrijver Martin Bossenbroek. Hij onderzoekt hoe voormalige kolonisators en koloniën met hun gedeelde verleden om kunnen gaan. Zonder dat het polarisatie vergroot. Een ander actueel boek is: Timothy Snyder, Over Tirannie: twintig lessen uit de twintigste eeuw. Zulke verhalen beschouw ik als lichtpuntjes in de duisternis. Die troost, hoop en inzichten bieden om mee te nemen in het heden en de toekomst.
0 reacties